ما کی هستیم – با کی هستیم – و چرا ما همه با هم نیستیم

اصولا معنی شعار "ما همه با هم هستیم" ، که توسط مردم ایران از 22 خرداد 1388 به بعد سر داده شد، چه می باشد؟
غرض از نوشتار این مطلب آشنا نمودن هموطنان گرامی به اساس سیاست و موازین پایه ای کانون ایرانیان مبارز می باشد، تا قادر گردیم در کنار یکدیگر با تفاهم مشترک، مبارزه علیه رژیم جهل و جنایت سرمایه داری جمهوری اسلامی را با درایت و صلابت هر چه بیشتر به پیش بریم.
تظاهرات با شکوه میلیونی مردم ایران که در اعتراض به "انتخابات" تقلبی دوره دهم ریاست جمهوری اسلامی از 22 خرداد 1388 بوقوع پیوست و ارکان رژیم بربرمنش را به لرزه مرگ درآورد، عاملی بود تا جنبش خارج از کشور را بحرکت درآورده و در عین حال مرز بین دوست و دشمن را روشن تر نماید. تشکل های گوناگون به تکاپو افتادند و هر یک در حد توان خویش سعی نمودند تا خویشتن را مدافعین راستین مبارزات مردم ایران جلوه دهند. در این میان عناصر مرتجع و عقب مانده که توسط انقلاب بهمن 57 به موزه تاریخ پیوسته بود ند ، فرصت را جهت مختوش نمودن تاریخ غنیمت شمرده و سعی وافر نمودند با پول سنای امریکا و سازمان های جاسوسی کشور های امپریالیستی و صهیونیستی چهره نمائی کنند و خود را انقلابی دوآتشه نشان دهند. متاسفانه پاره ای از عناصر وطن پرست که معنی شعار "ما همه با هم هستیم" مردم ایران را بدرستی درک نکرده بودند بدام خود کشیدند.
کانون ایرانیان مبارز متشکل از افرادی است که برای ایرانی آزاد و شکوفان، ایرانی مستقل و دموکراتیک، ایرانی که توسط خود مردم ایران زمین، بدور از قدرت اجنبی ساخته شود و عدالت اجتماعی بمعنی واقعی در آن جاری گردد مبارزه می کند، ماوظیفه خود می دانیم که بمنظور دفاع حقیقی از جنبش بحق اعتراضی مردم ایران وارد کارزار مبارزاتی گردیم.
در مجموع اعضای کانون اعتقادی راسخ دارند که تمامی "انتخابات" انجام شده رژیم از بدو تاسیس جمهوری اسلامی تا کنون تقلبی بوده و خواهد بود. دلیل آن نیز روشن است. چراکه تجربه بیش از سی سال حکومت خون و شمشیر رژیم اسلامی بما میآموزد؛ در چارچوب نظام جمهوری اسلامی امکان برگزاری یک انتخابات دموکراتیک مقدور نیست. زیرا این رژیم هرگز اصلاح پذیر نمی باشد.
تجربه مبارزاتی بما آموخته است؛ که جهت برگزاری هر انتخابات آزادی باید مقدمات دموکراتیک انتخابات مهیا باشد. باید آزادی تحزب و تشکل، و سازمانهای صنفی و سیاسی برسمیت شناخته شوند. باید آزادی قلم و بیان و اندیشه برسمیت شناخته شود. باید آزادی اتحادیه های کارگری برسمیت شناحته شود. باید به سانسور مطبوعات و رسانه های گروهی خاتمه داده شود و امکانات برابر برای تمامی تشکلات و فعالین سیاسی برقرار گردد. باید هرگز انسانها بخاطر بیان اندیشه زندانی و شکنجه نگردند. باید به اعدام انسانها پایان داده شود. به یک کلام ؛باید شرایطی فراهم گردد که اساسا حق انتخابات آزادنه با اراده آزاد برای هر فردی برسمیت شناخته گردد. تجربه بما در عمل نشان داده است که بدون وجود چنین مقدماتی،هر انتخابی در هر کجای جهان و از جمله در ایران انجام گردد، تقلبی خواهد بود. لذا تجربه بما می آموزد که؛ رژیم جمهوری اسلامی هرگز قادر نخواهد شد مقدمات بر شمرده را فراهم گرداند. بنابراین هرگز نباید چهره خونبار چنین رژیم وحشی را آرایش نمود، و دیو آدامخوار را انسانی جلوه داد.
لذا می توانیم با تمام کسانی که به اصول برشمرده فوق اعتقاد راسخ دارند در یک صف متحد، همه ما با هم در ایران مبارزه نمائیم و رژیم را در این عرصه تحت فشار قرار دهیم ، تا شرایط براندازی وی فراهم گردد.
ما اعتقاد راسخ به مبارزه ضد امپریالیستی و مبارزه دمکراتیک داریم، و این دو را در ارتباط جدا نشدنی از هم می دانیم.
در واقع مبارزه ملی یک مبارزه ضد امپریالیستی است،مبارزه ای علیه قدرت خارجی و برای حفظ استقلال و حاکمیت ملی است. مبارزه دموکراتیک مبارزه ای برای دستیابی به حقوقی است که منافع عمومی خلق را که اکثریت اهالی جامعه است، در برگیرد. حقوق و خواست های دموکراتیک از زمره این حقوق عمومی می باشند. لذا این دو بخش مبارزه، لازم و ملزوم یکدیگر هستند و جدا نمودن آنها از هم می تواند صدمات جبران ناپذیری به مبارزه مردم ایران بزند.
بدیهی است برای مبارزه علیه امپریالیسم نمی توان از امدادهای غیبی کمک گرفت، بلکه باید توده های مردم را بسیج و سازماندهی نمود. وقتی نیروی خلق آگاهانه بسیج شود و مصمم گردد که نیروهای اجنیی را از کشورش بیرون بریزد، امپریالیسم غول آسا با تمامی سلاحهای مخوفش در مقابل وی بی مقدار خواهد بود. تجربه مبارزات مردم ویتنام، الجزایر، عراق در مقابل ماست. ولی باید توجه داشت که بسیج توده های مردم برای مبارزه فداکارانه علیه تجاوز امپریالیستی بدون به رسمیت شناختن حقوق دموکراتیک آنها مقدور نیست.مبارزه برای تحقق حقوق مردم، ارزش قائل شدن برای مردم، قبول کردن این امر که انسان ها دارای حقوقی هستند که دستاورد تاریخی بشریت است، و هیچ قوم و گروه و دارودسته ای مجاز نیست این حقوق را بطور کلی و خودسرانه از آنها سلب نماید، از جمله مواردی هستند که به بسیج توده های عظیم مردم یاری می رسانند و آنها را آماده فداکاری می نماید.
از این جهت است که مبارزه ملی همواره باید با مبارزه دموکراتیک همراه باشد. مبارزه دموکراتیک بخش لاینفک مبارزه ملی است.
مبارزه مردم ایران بر ضد ستمگری و استبداد، برای یک زندگی سعادتمند و آزاد از 22 خرداد شروع نشده است.
تاریخ مبارزات مردم ایران از 22 خرداد نیست، چرا که باین معنی خواهد بود که گویا هر آنچه قبل از 22 خرداد بوقوع پیوست بر وفق مراد بوده است.
مردم غیور ایران همواره از انقلاب مشروطیت تا بحال درجهت همین خواستهای امروزین یعنی ایجاد جامعه انسانی و زندگی شرافتمندانه بر ضد حکومت های ستمگر، دیکتاتور، مستبد و قدرت های چپاولگر خارجی مبارزه کرده اند و می کنند. این مبارزه بیش از یک قرن ادامه دارد و علیرغم فراز و نشیبی که دارد، ادامه خواهد داشت و تا ظلم و ستم وجود دارد، پایان نخواهد پذیرفت.

چرا ما همه با هم نمی توانیم باشیم:

شعار "ما همه با هم هستیم"از 22 خرداد 1388 به بعد تبلبغ شد و بر سر زبانها افتاد. تاریخچه امر بر می گردد به تظاهرات اعتراضی مردم در بعد از انتخابات همیشه تقلبی جمهوری اسلامی در ایران. رژیم بربرمنش جمهوری اسلامی که از مبارزات غیر منتظره مردم به وحشت مرگ افتاده بود، تمام نیروهای سرکوبگرش را بکار برد تا جنبش را در نطفه خفه کند. حضور بیشمار مردم در این تظاهرات میلیونی که نشانه قدرت مردم بود و با شعار مرگ بر دیکتاتور و پاره کردن عکس خامنه ای همراه بود، وحشت مرگ بر حکومتگران مستولی نمود. رژیم نهایت وحشیگری خویش را بکار گرفت تا توسط عامل زور مانع از آمدن مردم به خیابانها شود.
در واقع شعار "ما همه با هم هستیم" مصرع دوم شعری بود که می گفت:"نترسید! نترسید! ما همه با هم هستیم". این شعار روی سخن اش با مردم است که با روحیه مبارزاتی بیشتر بدون ترس از وحشیگری آدمخواران رژیم در صحنه حاضر شوند، تا قادر گردند قدرت جنون آسای وی را درهم شکنند.
در چنین شرایطی است که عناصر ضد انقلاب فعال میگردد تا برای کسب آبروی از دست رفته اش از فضای مسموم و آکنده از جنایتگری، نهایت بهره برداری نماید. سلطنت طلبانی که هرگز حاضر نبودند و نیستند؛ 50 سال استبدادگری، 50 سال دستگیری و زندان و شکنجه ، 50 سال غارت و چپاولگری ثروت مردم ، 50 سال نوکری قدرتهای امپریالیستی و صهیونیستی بر ضد منافع ملی ایران و .... را تنها حتی بصورت شفاهی محکوم کنند، بیکباره خود را مدعی" آزادی و دمکراسی" در ایران جا می زنند و با پول سنای آمریکا و سازمانهای جاسوسی کشور های امپریالیستی و صهیونیستی در صدد برمی آیند تا خود را مجلسی کنند. مگر می شود 50 سال آزگار توسط حکومت های مطلقا استبدادی پدر و پسر پهلوی، آزادیخواهان را به بند کشید، زبانهایشان را قطع کرد- دهانشان را دوخت- با آمپول هوا جانشان را گرفت- حقوق دموکراتیک اکثریت مردم را پایمال نمود، و حال بدون محکوم نمودن این همه استبدادگری خود را طرفدار آزادی و دمکراسی جا زد. هرگز انسانهای آگاه، آزادیخواهان راستین و وطن دوستان واقعی فریب آنان را نخواهند خورد.
کانون ایرانیان مبارز، تغیر رژیم جمهوری اسلامی ایران را وظیفه تخطی ناپذیر مردم ایران می داند و با احترام عمیق به اراده این مردم قهرمان، این توانائی را در آنها می بیند، که مستقل از دول خارجی و با تکیه بر نیروی لایزال خویش، همانگونه که تا کنون نشان داده اند،سرزمین ایران را از لوث وجود این حاکمان بربرمنش پاک نمایند.
با کانون ایرانیان مبارز برای کسب اطلاعات بیشتر و آشنائی عمیق تر با نظراتش، با ما تماس بگیرید. ما برای هر همکاری اصولی و بنفع مردم ایران آمادگی کامل داریم. و بر این اساس برای هر وحدت عمل حساب شده ای آماده ایم . پیروز و سر بلند باشید.
زنده باد آزادی و دموکراسی!
برقرار باد عدالت اجتماعی در ایران مستقل!

امین 18-04-2010